Er komen nog amper schepen in de meerschappen

Alle besturen van een aantal aangrenzende meerschappen hadden besloten de diverse adminstratiekantoren in één gebouw onder te brengen, mede doordat er de laatste decennia nog amper schepen in hun gebieden kwamen.
De heer Harm E.C. Eppens, voorzitter van één der besturen en thans hoofd van de gefuseerde kantoren, had — om bij de vertrekkende collega's goed voor de dag te komen — een aantal luxe lederen scheermappen besteld. Zijn directe assistente — die best wel een beetje verliefd was op haar chef — had hem alleen al daarom bij de 'nieuwe medewerkers' opgehemeld.
"Kijk, dat is nu Eppens' charme. Altijd denkt hij aan anderen, en als het ook maar even kan, doet hij iets voor ze. Het blijft niet alleen bij woorden. Misschien kunnen jullie je herinneren dat er bij één der zijmuren van ons vorige gebouw een behoorlijk aantal zwervers zat. Eén van hen was een man met heel weinig geld en wel veel buikpijn. 'Die arme pechpens moeten we natuurlijk helpen,' heeft hij toen spontaan gezegd. 'Als wij niets ondernemen, gebeurt er uiteraard helemaal niets.' Verwijtend heeft hij toen naar de pastorie van de katholieke kerk tegenover ons toenmalige gebouw gewezen. Elke avond brandt daar gedempt licht, maar je zag er bijna nooit iets. 'Van die schemerpapen hoef je het heil ook niet te verwachten. Nu we toch gaan verhuizen, hebben we veel dingen die nu nog in de kelder staan, maar die we niet nodig hebben. Laatst nog zag ik er zo'n fraai gedecoreerd Chinees voorwerp staan . . . . eh . . . . een papscherm. Geef dat nu maar aan die zwerver als bescherming tegen de wind. En verder hebben we ook nog enige hectoliters van de ogenschijnlijk mislukte, en dus veelvuldig bespotte winterwortels over. Geef die buitenlui zonder huis maar gerust een mud schamperpeen,' heeft hij toen ook nog gezegd, en dat vond ik een heel mooi en menselijk diep ontroerend voorstel," zei de secretaresse. "Maar hij verloor de realiteit in het geheel niet uit het oog," vervolgde ze, "want hij zei ook nog: 'Wees echter niet al te royaal met dat timmerhout. In ons nieuwe gezamenlijke kantoor hebben we veel meer schappen nodig. Wel ligt er nog een aantal dozen met die speciale scheenbeschermers, die onder meer voor onze voormalige grondwerkers zijn aangeschaft. Op proef zou je best eens zo'n scheenpamper kunnen uitdelen. En als die blijkt te bevallen, dan geef je later al die andere daklozen ook maar een set.' — Is dat geen koninklijke houding?" De medewerkster had bij die laatste woorden uiterst trots gekeken.
Een ietwat zurige pinnewip, extra aangebrand door de volgens haar overbodige overplaatsing, had nogal smalend op die lofzang gereageerd.
"Dat doet die man toch niet uit menslievendheid! Hij wil alleen maar voorkomen dat de kranten teveel aandacht aan die fusie besteden. Deze schijnbare liefdadigheid is niets anders dan een afleidingsmanoeuvre. Hij wil de mare scheppen dat wij een soort van filantropische instelling zijn, maar zo riskeert hij wel dat wij allen op de langen duur te kijk gezet zullen worden als een nep-meerschap, en dat moeten we tot elke prijs zien te voorkomen. Dan maar wat gezeur met de directeur."
Diezelfde mening had ze ook al eens in het personeelsblad verwoord, zeer tot ongenoegen van haar dochter. "Scherpe pen, ma," had die zonder nader commentaar, zo tussen neus en lip gezegd. "Dat heb je zeker in de baas zijn tijd en met een meerschap-pen geschreven," had ze er nog sarcastisch aan toegevoegd.
De moeder had daarop slechts bevestigend geknikt, maar voegde daar even later toch enkele woorden aan toe.
"Wat moet ik anders nog met zulk schrijfgerei van ons oude kantoor?"
Dochterlief had uiteraard al een reactie voor op haar tong gehad.
"Er mee schrappen in je eigen tekst. Heb toch eens wat consideratie met je medemens!"
Even had mama gezwegen, maar ze wilde het er toch niet bij laten.
"Nog even over die zieke zwerver, meisje! Straks is het Pasen. Moet de zaak dan weer opdraven en 'm Pesach-peren uit Hebron aanbieden? Als extraatje misschien? Die zijn immers zo gezond. Beste meid, voor alles is toch een oplossing? Waarom neemt zo'n zielepoot niet gewoon contact op met zijn verzekering? Sinds kort kan iedere verzekerde immers zonder extra kosten 'n meer-pech-pas krijgen.
"Dat is schampere nep, moeder," had de dochter minachtend gezegd. "Als het aan jou ligt, mag de ME die hele schare meppen en daarbij ook nog zo'n peer schampen. Maar dan hebben die lui uiteindelijk helemaal niets meer."